Voor nu zal ik even over mezelf vertellen, maar ik beloof dat ik het kort zal houden – bijna even kort als mijn beenspieren dat zijn!
Als je namelijk een blik hebt geworpen op de waanzinnig scherpe afbeelding boven deze tekst, is het je waarschijnlijk wel opgevallen dat ik in een rolstoel zit. Misschien heb je je ook afgevraagd wat de status van mijn gezicht was na het maken van deze foto, maar mijn lieve Lieve gaf me hier een weliswaar enthousiast, maar voorzichtig kusje.
Om het hele rolstoel-gebeuren verder uit te leggen, zal ik – voor nu – een korte samenvatting geven:
Ik ben 15 weken te vroeg geboren, waardoor er spasme (het oncontroleerbaar aanspannen van de spieren) in mijn benen is. Ook zijn mijn beenspieren verkort, waardoor ik mijn benen niet ver uit elkaar kan doen en niet verder kan strekken dan ongeveer 90 graden.
Dit maakte lopen – wat ik vroeger wel gekund heb – erg lastig en bovendien erg vermoeiend. Om langere afstanden af te leggen, was ik al afhankelijk van een rolstoel.
Om mijn lopen te verbeteren, werd er een operatie uitgevoerd om mijn beenspieren te verlengen: het was de bedoeling dat ik na deze ingreep mijn benen volledig zou kunnen strekken. Deze operatie ging fout.
Mijn linkerbeen raakte beschadigd (terwijl dat al mijn slechte been wás) en daarom probeerde ik na De Grote Mislukking dat been zoveel mogelijk te ontlasten. Hierdoor ging ik mijn rechterbeen (verrassing!) overbelasten.
Door deze overbelasting raakte mijn rechterheup uit de kom, waardoor ik een operatie nodig had voor een nieuwe heup.
Na deze zware operatie was het ene been nog beroerder dan het andere, dus lopen zat er absoluut niet meer in.
Wel kan ik nog steeds kort lopen met ondersteuning en kan ik ongeveer 0.5 seconde los staan – precies voldoende om alles zelfstandig te kunnen, van naar de wc gaan tot kleren aantrekken.
Mijn handicap en rolstoel hebben mij er nooit van weerhouden om met paarden, mijn grote passie, te werken. Zo lang ik me kan herinneren heb ik (verzorg)pony’s en paarden gehad; momenteel heb ik twee pony’s, die samenlopen met twee grote paarden (Silas en Djurre). Ik werk regelmatig ook met de paarden.
Door de jaren heen heb ik ontdekt dat het heel goed mogelijk is om als rolstoelgebruiker paarden te houden en te trainen – hier zal ik in mijn blogs dan ook uitgebreid over vertellen en uitleg over geven.
Zo. Het was eigenlijk het doel om dit kort te houden. Mocht je nóg meer over mij willen weten dan dat er in dit al lange boekwerk beschreven wordt: klik dan hier beneden! 🙂